در یک نگاه شاید این سوأل به نظر خواننده عجیب بیاید. چرا که هر دو طیف بالا از دموکراسی می‌گویند و خود را مخالف دیکتاتوری و مبارز راه آزادی و حقوق ملت میدانند. البته در نیّت مثبت این هموطنان نمیخواهم شکی وارد کنم.
اما سوأل این است که در فردای سقوط دیکتاتوری حاکم چگونه دموکراسی حاکم خواهد شد؟ آیا طرفداران مردم سالاری دینی، اجازه خواهند داد احزاب سکولار آزادانه فعالیت کنند و خود را به رای ملت بگذارند؟ و آیا پسوند دینی مردم سالاری را به چماقی علیه مخالفان دخالت دینگرایان در سیاست تبدیل نخواهند کرد و "شورای نگهبان مردمسالاری دینی" تشکیل نخواهند داد؟ اگر اکثریت مردم مخالف دینگرایی بودند تکلیف‌شان چیست؟
همین سوأل برای طرفداران دموکراسی سکولار مطرح است: آیا دین و ایدیولوژی گرایان حق فعالیت مسالمت‌آمیز و شرکت در پروسه‌های سیاسی را خواهند داشت و چماقی به نام "شورای نگهبان سکولاریسم" حقوق دموکراتیک این طیف را زیر پا نخواهد گذشت؟ اگر اکثریت مردم سکولاریسم را نخواستند تکلیف چیست؟ این سوأل بسیار مهم است و هر دو طیف این عزیزان باید در استفاده از شعار‌ها و پیامد هایشان دقت داشته باشند چرا که کشور و ملت زجر کشیده ایران به اندازه کافی هم به نام سکولاریسم مورد ظلم قرار گرفته و هم به نام دین. یک بار برای همیشه روی یک کلمه توافق داشته باشیم، بدون هیچ پیشوند یا پسوندی: دموکراسی
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar